"Bene vixit is , qui potuit , cum voluit mori : Όποιος μπόρεσε να πεθάνει όποτε το ήθελε , έζησε μία καλή ζωή". Ιδού μία έξοχη απόφανση του Ποπύλιου Σύρου , η οποία κάλλιστα θα μπορούσε αν την αντιστρέψουμε να συνοψίσει τον βίο του Γάλλου θεωρητικού και επαναστάτη Guy Debord . Όποιος έζησε μια καλή ζωή, μπόρεσε να πεθάνει όποτε το ήθελε . Πράγματι ο Debord έζησε μια καλή ζωή , μια πλούσια ζωή . Και πράγματι μπόρεσε να πεθάνει όποτε το ήθελε . Ήδη από την εφηβεία του θέλησε να είναι ένας διαλεκτικός , ένας άνθρωπος της υπέρβασης , του ξεπεράσματος . Οι σταθμοί του βίου του και του έργου του - πάντα αξεχώριστα στην περίπτωσή του-δείχνουν ότι θέλησε και μπόρεσε να υπερβεί τις κυρίαρχες συμβάσεις των καιρών του , θέλησε και μπόρεσε να υπερβεί όσους δεσμούς -είτε συναισθηματικούς είτε κοινωνικούς-απείλησαν την ελευθερία του, την οποία ήθελε αδιαπραγμάτευτη και , κυρίως , πρακτική , συγκεκριμένη , και όχι αφηρημένη όπως καμώνονται ότι τη θέλουν τόσοι και τόσοι κατ' επίφασην υπέρμαχοί της -θέλησε και μπόρεσε να υπερβεί τις δεσπόζουσες και παντοδύναμες τότε , αυταπάτες μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου - τέλος , να υπερβεί τον ίδιο τον θάνατο , αρνούμενος να υποταγή στην αυθεντία του ("και ο θάνατος δεν θα 'χει πια εξουσία..."τραγούδησε κάποτε ο ποιητής Dylan Thomas) , αρνούμενος την αυθαιρεσία του θανάτου , αρνούμενος την ασχήμια του . Κάνοντας την στιγμή του θανάτου του ένα ακόμη ορόσημο του βίου και του έργου του . Κάνοντας την αυτοκτονία του μιαν όμορφη ευγενική χειρονομία , όπως είπε η πρώτη γυναίκα του , η Michele Bernstein , ένα όμορφο ευγενικό δώρο , όπως είπε η τελευταία σύντροφος της ζωή του , η Alice Becker-Ho .
(Γ.Ι. ΜΠΑΜΠΑΣΑΚΗΣ , Guy Debord , Printa-Εκ βαθέων , 2001 , Σελ . 19-20 .)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου